Wie ben je?
Dorus van Zutphen
Hoe oud ben je?
42
Sinds wanneer ben je lid?
2006
Bedrijf:
Pepperminds en eigenaar strandtent Rapa Nui
Het zesde interview van EO is met Dorus van Zutphen, doorgewinterd EO-lid en CEO van Pepperminds, Briggs + Walker en daarnaast ook eigenaar van strandtent Rapa Nui. Hij heeft ondertussen 25 kantoren in Nederland, België, Duitsland en Denemarken. Dorus is zoals hij zelf zegt superambitieus, maar het belangrijkst vindt hij het om jonge mensen te inspireren tot ondernemen. Mensen een kans te geven. Zo was Vandebron oprichter Aart van Veller ooit een Pepperminder.
Ik vertel bij ons intern dat waar ik vandaan kom -Anna Paulowna- relevant is, omdat het met name een plek is waar niks gebeurt. En dat nodigt uit tot ondernemerschap.
Je bent ondertussen een doorgewinterd lid van EO, waarom zit je er nog steeds?
Ik twijfel in alle eerlijkheid er wel eens over. Maar ik zie het als een soort snackbar van verrijking. Ik ontmoet mensen, ik hoor keynotes. Bijvoorbeeld in Mexico City waar we een fantastische keynote hadden. Het ging voornamelijk over je persoonlijk leiderschap en je ontwikkeling als leider en de connectie die dat heeft met de fase waarin een bedrijf zit. Wat een organisatie nodig heeft, kun je alleen maar brengen als je dat in je rugzak hebt. Maar ook over hoe je achtergrond en de relatie met je ouders deze fases beïnvloeden. Wat deze theorie deed was de koppeling maken tussen de groei van je bedrijf, het type leiderschap dat het nodig heeft, en eigenlijk jouw eigen jeugd en je eigen bagage. En hoe je op die drie vlakken kan leren synchroniseren. Dat vind ik waanzinnig, en dat leer ik dan in een keynote van een uur in Mexico. Dat soort dingen neem ik mee en probeer ik uit te diepen. Met de Duitse Scaling Up van Pepperminds hebben we een keer gekeken of we daar een training omheen konden maken. Het zal je niet verbazen, maar bij mij bleken er ook dingen te zitten in mijn achtergrond die van invloed waren op het bedrijf. Ik vind dat geestig en ontzettend interessant.
Neem de plek waar ik vandaan kom, Anna Paulowna. Dat is een plek is waar niks gebeurt. En dat nodigt uit tot ondernemerschap. Het is een plek waar je toch zelf erop uit moet als je wat mee wil maken, en als je een feestje wil geven, zul je het toch echt zelf moeten organiseren. De lokale horeca had weinig aan creativiteit en inspiratie te bieden. Het is een plek waar ik buiten het dorp altijd op mijn fietsje moest om met vriendjes te spelen, altijd tegenwind. Of je nu ergens naartoe kwam of vandaan ging. En altijd regen. Door de polder. Dus het heeft wel iets gebracht voor mijn karakter. Een tweede ding wat daarin leuk en relevant is, is dat ik in Anna Paulowna geen bijbanen kon vinden. Eigenlijk is daar één ding te doen. Bollen pellen of koppen. Afhankelijk van het seizoen. Beiden vond ik niet heel inspirerend. Dan zit je een beetje in zo’n pesticide-lucht in een bollenschuur aan zo’n kuubskist de hele dag. Een paar gulden per kist kreeg je en echt snel was ik ook al niet. Toen stelde mijn moeder voor om op de markt te gaan staan.
Een oude man, Rob, was de eigenaar van een kraam. Echt een platte Amsterdammer. Ik stelde me voor: ‘Dag meneer, ik ben Dorus en ik ben op zoek naar een vakantiebaan. Rob keek me aan en hij zegt: “ben jij te vertrouwen?” Ik zei: “Ja, dat denk ik wel.” “Dat is mooi”, zei hij, “ dan heet je vanaf nu Sjors, je bent mijn zoon.” Achteraf gezien is dat een belangrijk moment geweest. Ik werd natuurlijk alleen maar in de zeik gezet, het was echt zo’n man met Amsterdamse humor. Ik werd continu ergens heen gestuurd om iets te halen dat niet bestond. Alle traditionele flauwe grappen werden uit de kast gehaald. Maar ik heb vreselijk veel van die man geleerd als het gaat over hoe je contact maakt met mensen. Ik mocht niet achter de kraam, maar moest voor de kraam werken. Waar de mensen lopen. Als het rustig was moest je de boel recht leggen. Als het al recht lag, moest het slordig worden neergelegd en dan weer netjes. Mensen willen actie zien. Dus die heeft mij best wel veel geleerd als het gaat over gewoon naar buiten gaan, contact maken en handel verkopen.
De keynote in Mexico is een mooi voorbeeld van een learning die impact maakt en je bijblijft. Heb je verder nog wat geleerd bij EO?
Dat is best veel hoor, of dat nu de methodiek van Verne zelf is, de Scaling Up die wij toch best goed implementeren. Verder vind ik de trips mooie momenten. We doen ook veel spirituele dingen. We zijn de woestijn in geweest, in de Sahara om met elkaar te verdiepen. Maar ook alleen, 48 uur op een berg zitten zonder eten en drinken, dus een nature quest, dat soort dingen. Dat soort trips hebben bij mij altijd wel veel in beweging gezet. Het is nooit af, het zijn geen volledige processen, maar dat triggert ook op persoonlijk gebied veel. En ik vind gewoon de vriendschappen heel mooi die er zijn ontstaan. En het netwerk ook in bredere zin is heel waardevol.
Hoe ben je überhaupt in aanraking gekomen met EO?
Via een bevriend geraakte externe trainer, Hans van Linschoten, daar heb ik leuke dingen mee gedaan binnen Pepperminds. Die is bevriend met Pieter Bas Boertje. Hij zei dat ik eens met moest praten met Pieter Bas. En the rest is history. Gekke pakken aan, hoedjes op en dansen in Mexico.
Mijn belangrijkste drive is dat ik het heel leuk vind om met jonge mensen te werken
Wat is Pepperminds voor bedrijf?
Tijdens mijn studie small business ben ik ooit gestart met een bedrijf wat wij toen Fu Contact noemde. Inmiddels heet dat Pepperminds, wat een goede rebranding is geweest, denk ik. We zijn begonnen als promotiebedrijf. We deden promotieacties en verkoopacties. Combinaties van die twee. Daarvoor zetten we studenten in. Onze eerste klant was Coca Cola. We deelden Coca Cola Light blikjes uit. We vertelden dat Coca Cola light lekker was en Coca Cola Zero zonder suiker was, maar dan op een stoere manier. We lieten consumenten proeven. Uiteindelijk zijn we meer in de verkoophoek beland, en daarin gespecialiseerd geraakt. Dat begon met dagbladen. Dus de jongens die NRC verkopen op de straathoek, en jou daar natuurlijk elke keer opnieuw blij mee maken met hun aanwezigheid, en stralende energie. Die jongens die werken in veel gevallen ook bij ons. Die recruiten we, die trainen we, en we zetten hen in op projecten en campagnes die we ontwikkelen voor allerlei partijen die conversie vragen. Dat zijn veel dagbladen, energiemaatschappijen, loterijen, de traditionele foodboxen, Hello Freshes van deze wereld, charity’s, WNF, Rode Kruis, dat soort partijen. Iedereen die veel consumenten als doelgroep heeft, en op zoek is naar nieuwe klanten. Daar werken wij voor. Mijn belangrijkste drive daarin is dat ik het heel leuk vind om met die jonge mensen te werken.
Het allerbelangrijkste is die community
Daarin heb ik veel van wat ik van Rob leerde op de markt overgenomen. Over hoe je contact maakt met mensen, hoe je mensen meeneemt. Hoe je goed kan storytellen, dat je jezelf durft te laten zien en in contact komt. Mijn belangrijkste doel om de volgende generatie de mogelijkheid te geven om ook zelf te gaan en ondernemen. Zoals mij dat ook gegund is. Dat maakt ook dat ik dit inmiddels al 21 jaar volhoud. De energiecontracten verkopen is wat mij betreft bijzaak. Ook al zijn we daar goed in. Dat betekent ook niet dat we niet ambitieus zijn. We draaien al 21 jaar op internationaal niveau in Europa mee. We zitten altijd in de top drie. Ik heb 25 kantoren in Europa, Nederland, België, Duitsland en Denemarken. Daar werken elke week 2500 jonge mensen en die stromen in, en die waaien uit, en die hebben allemaal mooie avonturen. Het allerbelangrijkste is gewoon die community. Op dit moment focus ik me daar ook op. Daar doe ik inspiratiesessies voor en we zijn een fund aan het opzetten om microkredieten te verstrekken voor het uitwerken van dromen.
Mijn belangrijkste doel om de volgende generatie de mogelijkheid te geven om ook zelf te gaan en ondernemen. Zoals mij dat ook gegund is
Zo heb ik iemand gesupport, Aart van Vellen, die Vandebron heeft opgezet, een Pepper die droomde van het vergroenen van de wereld. Die heb ik geholpen met adviezen, we hebben de hele fieldmarketing ervoor opgezet, maar daar ben ik ook aandeelhouder geworden. Dat is echt wel een heel leuk succesverhaal ook. Dus er zitten best wel heel veel van dat soort echte kansen en projecten in die community die we nu sporadisch ondersteunen. Dat willen we gestructureerd gaan doen met een stichting aan de ene kant en een investeringsfonds aan de andere kant. Dan kunnen we verder kijken dan alleen ondersteuning in de opstartfase, maar ook in latere fases ondersteuning bieden
Misstappen en steun
Ik heb een miskleun gemaakt in 2015, inmiddels 6 jaar geleden. Door een investeringsmaatschappij aan boord te halen. Die hadden een online bedrijf die ook online verkoop deed gekocht. Het leek ze goed online en ons samen te brengen. We zoude instappen in een buy & build-achtig ding om Europa in te gaan. Niet alleen in het veld en op straat, maar ook met contactcenters en online campagnes. Dat past heel goed in onze plannen en onze strategie, dus ik heb daar ja op gezegd, maar helaas heb ik die due diligence niet opnieuw gedaan. Die online tent was eigenlijk gewoon een cowboypartij die in de opkomst van het internet heel veel geld had verdiend, maar helemaal geen duurzaam businessmodel hadden gebouwd. Dus ik heb die tent verder uitgekleed en geprobeerd dat te turnen naar een compliant model, maar daar zaten zoveel kosten in dat dat niet lukte.